Jij haven, jij werf.
Jij wierp
netten uit gesponnen zeemansgaren,
de Friese minkjas hun proviand.
Jij bouwde
de mooiste zandbanken op stevig steen,
vertrouwen.
Jij leerde
de naald waar het noorden was,
omringd door storm de meeuwen talen,
mij zoveel, zonder een woord.
Jij nam
gezouten lucht en scherpte het verhaal,
deel.
Jij gaf
de broer het roer,
de zus de Zuidwester,
mij alles.
Allen die daarna komen,
zullen je niet het water kunnen betreden.
Voor altijd de jouwe,
Klabauter Brammie
Noord-Holland, in de zomer van 2024
